ΧΩΡΙΣ ΝΥΦΙΚΟ

 

ΕΠΕΙΔΗ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΣΧΗΜΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ

ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΜΙΛΗ

Φράσεις και νύξεις, με αυτοτελή νοήματα ή σκόρπιες, αρνούμενες σκόπιμα να αποτελέσουν έναν συμπαγή κορμό, χαραγμένες στον αγνώριστο ουρανό του τίποτα, για ό, τι δεν μπόρεσε, υγρές μες στην στεγνότητα του χαρτιού, που αφορούν κυρίως αυτό που δεν ήρθε, την νομοτέλεια εκείνου που δεν θέλησε να συμβεί, αλιευμένες τον τελευταίο χρόνο από βιαστικές σημειώσεις σε απλές κόλες ταβέρνας, σε πακέτα από τσιγάρα, σε ετικέτες κρασιών ανοιγμένων εις υγείαν, χωρίς την συγκρότηση ενός σημειωματάριου ιδεών, χωρίς το σχέδιο του επώνυμου αφορισμού, χωρίς ορθόδοξη ιδέα για τις ιδέες, χωρίς σειρά, απλώς έτσι, αφημένες κάτω απ’ το χαλάκι, συνοδεία μουσικής, κρυμμένες κρυφά στο στρώμα, πεταμένες στο πρόσωπο της γης για καληνύχτα, ένοχες γι αυτό που προσπάθησαν να διασώσουν, αθώες γι αυτό που ήλπισαν, πάντως ξυπόλητες, με πρησμένα μάτια και τις φτέρνες τους να ακουμπούν, ως μπαλαρίνα θανάτου, το τελευταίο αβέβαιο έδαφος, με την ουρίτσα τους να σκαλίζει τις τελευταίες ευχές στο δρόμο, σχεδιάσματα χωρίς νυφικό στην πόλη του πουθενά, αναπάντητα ερωτήματα, έρημα πλάνα.

Λέξεις. Απλώς. Μόνες.

Σ.Σ.