ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ; ΠΟΥ ΠΑΜΕ;

I still can’t remember when

or how I lost my way

NEIL YOUNG, Cortez The Killer

Ι.

Είμαστε Μεχικάνοι

Όχι γιατί φοράμε σομπρέρος

Ούτε γιατί ταΐζουμε τις μύγες

Όταν καμιά φορά

Μας παίρνει ο ύπνος

Στην κάψα του μεσημεριού

Με τα παπούτσια

Είμαστε Μεχικάνοι

Γιατί έχουμε ψυχή

Κι ονειρευόμαστε

Είτε κοιμόμαστε είτε δεν κοιμόμαστε

Με ή χωρίς τα παπούτσια

Κι άμα λάχει

Φοράμε και σομπρέρος

ΙΙ.

Είμαστε Τσικάνοι

Γιατί ενώ είμαστε Μεχικάνοι

Είμαστε αναγκασμένοι

Να κυνηγάμε δολάρια για να ζήσουμε

Στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής

Και οπουδήποτε αλλού σ’ αυτό  τον κόσμο.

Και γιατί γουστάρουμε το Τεξ Μεξ

Το Ροκ εν Ρολλ

Και τους Λος Λόμπος 

(Είμαστε και λύκοι παρεμπιπτόντως)

Κι έχουμε ταξιδέψει με τον Πέδρο Πάραμο

Στη χώρα των νεκρών

Κανένας δεν ξέρει

Πότε και πώς χάσαμε το δρόμο μας

Ούτε αν γυρίσαμε ποτέ πίσω

ΙΙΙ.

Κάποτε είμαστε Αζτέκοι.

Λατρεύαμε τη μαγεία και τα πεγιότ

Τις μεγάλες συναυλίες και τα φεστιβάλ

Τις πολύχρωμες φορεσιές

Τον έρωτα και τα λουλούδια

Θυσιάζαμε και τις γυναίκες μας που και που

Γιατί ξέραμε ότι έπρεπε να δώσουμε πολλά

Για να πάρουμε κάτι πίσω.

Είχαμε θεοποιήσει κι ένα καραγκιόζη Μοντεζούμα

Που τον έπιασε κορόιδο ένας πούστης φονιάς Κορτέζ

Κι από τότε μας πήρε ο διάολος τον πατέρα.

(Κάποτε είμαστε και έλληνες

Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στον τόπο τους

Και μιλήσαμε με ότι απόμεινε από την γλώσσα τους

Τον ουρανό τη θάλασσα και τα βουνά τους)

IV.

Τώρα  είμαστε όλοι Ινδιάνοι.

Γιατί είμαστε ηττημένοι.

Αλλά έχουμε ψυχή

Κι ονειρευόμαστε

Κι όταν βρίσκουμε ευκαιρία

(Πού θα πάει δεν θα ξαναβρούμε;)

Του δίνουμε και καταλαβαίνει

V.

Δεν θα επιβιώσει ο λύκος;

Παναγιώτης Γαλανόπουλος

(από την ποιητική συλλογή που θα κυκλοφορήσει τον άλλο μήνα από τις εκδόσεις Κουκούτσι)