Το δωμάτιο ήταν λίγο
Δεν χώραγε άλλα γράμματα
Κι άρχισε να φαγώνεται σιγά σιγά
Το πεντάγραμμο απ' τα χρόνια της
Πρώτα βγήκαν τα μάτια
Πράσινα για να ξεγελούν
Γύρισαν
Σε αν – άποδα φεγγάρια
Ήταν πεσμένη στα τέσσερα
Μετά τα στήθια της
Στα χέρια του
Δύο άναυδα παραμύθια
Έξαλλα απ’ τα ηρεμιστικά
Ακουγόταν ένα No clear mind
Πάνω από μια αφίσα του Τζάρμους
Χρησιμοποιημένη με όλους τους τρόπους
Το ουίσκι ήταν βήτα
Ο Σεπτέμβριος γάμα
Όλα τα άλλα δεν είχαν σημασία
Και άρχισαν να ξηλώνονται
Οι ραφές απ’ το σώμα της
Να τρίβεται η λεκάνη της
Μεθυσμένη στο πάτωμα
Και ο κόσμος πηγαινοήρθε
Πολλές φορές
Ως το σπέρμα
Από τη μέση και κάτω
Στο πίσω μέρος των στρογγυλών πολιτισμών
Μέχρι να σταθεροποιηθεί
Στον βυθό που του ανήκε
Να σταθεί
Σαν παγκόσμιο κουκούτσι
Ανάμεσα στις αμυγδαλές μου
Το φιλί ήταν ούτως ή άλλως ανάξιο
Το γαμήσι χειρότερο
Κατάπια τα λέπια
Έσπρωξα το αίμα του άλλου
Και μπήκα
Αλλάζοντας γεύση στην απόγνωση
Καμία πόλη δεν μύριζε αγάπη
Άφησα τα τελευταία σκουπίδια
Στον βυθό της
Δίπλα στο μεταχειρισμένο σεντόνι
Τράβηξα τις κουρτίνες
Έφτυσα την αγάπη στο πάτωμα
Και έκλεισα την πόρτα
Λίγο μετά
Ήρθε ένα ασθενοφόρο
Σ.Σ.
ΠΡΑΞΗ ΕΞΑΦ - ΑΝ - ΙΣΗΣ
Σε λίγο από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου