Αυτός ο Σεπτέμβρης ήταν καμένος. Ψεύτικο άρωμα σε υστερικό χρώμα. Απών χρόνος ενός παλιάτσου. Απών σώμα, χαμένο κάπου μέσα σ’ αυτή την μεγάλη πόλη. Των ψεύτικων προφίλ.Και των δακρύων της μήτρας.
[Μετά το ποτό στο μπαρ - ήπιε αρκετά εκείνο το βράδυ παρά τα αντικαταθλιπτικά -, τον ακολούθησε ως το σπίτι του αποφασισμένη. Στο δωμάτιο το φως ήταν λίγο. Όπως και στη ζωή της. Άκουσαν μουσική - instead of fucking you more often. Έβγαλε το σκουλαρίκι απ' τη μύτη. Είχε κρατήσει μια πρόστυχη άνοιξη ανάμεσα στο χώρισμα των ποδιών της. Να γίνει το παραμύθι ένα γαμήσι. Δεν υπήρχαν λέξεις. Εκείνος την πήδηξε με όλους τους δυνατούς τρόπους, χωρίς θάλασσα, χωρίς χαρτί. Σα ζώο. Τα ερωτικά της κουρέλια στο πιάτο του. Της θύμισε τον τάφο που ήταν, τον τάφο που ήθελε. Έχυσε στο κώλο της δυο φορές. Μέσα της. Όχι έρωτα, όχι. Σπέρμα και αλκοόλ.
Αργά τη νύχτα, σχεδόν ξημερώματα, την επέστρεψε σπίτι της με το μηχανάκι.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου