ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΡΥΒΟΥΝΕ ΤΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ

«μου έδωσες τη λάσπη σου και την έκανα χρυσάφι»

τελευταίος στίχος (του επιλόγου) των Les Fleurs Du Mal του Baudelaire

 

 

Στον Κώστα Κ.

 

 

Τα παληά πεφτάστερα γίνανε άνθρωποι

Τα παληά δέντρα γίνανε δράκοι

Τα παληά τραίνα γίναν τραγούδια

Οι παληές θάλασσες γίνανε κόκκινες

Οι παληές τηλεοράσεις γίνανε τζάκια

Οι παληοί φίλοι γίνανε μπλουζ

Τα παληά  τζάκια γίνανε τηλεοράσεις

Τα παληά μπαρ γίναν φανάρια

Τα παληά ξύλα γίναν πετρέλαιο

Οι παληές γυναίκες γίνανε βράχοι

Τα παληά ποτά γίναν φαρμάκι

Οι παληές κιθάρες γίνανε φυλαχτά

Το παληό χρυσάφι το κάνανε σκατά

Το παληό φαρμάκι θα γίνει λάσπη

 

Φάτε τώρα

Ένα κουβά σκατά

Και τα υπόλοιπα θα σας τα στείλουμε με το επόμενο βυτίο

Η νέα λάσπη θα γίνει χρυσάφι

Τα παληά παιδιά είναι εντάξει

Παναγιώτης Γαλανόπουλος 

(από την υπό έκδοση συλλογή του με τίτλο Στο διάολο κρύβουνε τη λεπτομέρεια) 

ΥΓ. Τί είναι η λεπτομέρεια; 

«Είναι το λεπτό, το  αβαρές μέρος των πραγμάτων αυτό που ο Μούζιλ ονόμασε Μυστική βαρύτητα των πραγμάτων» λένε οι ποιητές.

«Είναι το ανούσιο, το άχρηστο μέρος των πραγμάτων» λένε οι θεολόγοι του παλιού αγαθού (όταν δεν θύμωνε) αλλά άφαντου θεού και οι ανθρωπιστές - διαφωτιστές, οι θεολόγοι δηλαδή του νεώτερου,  περίβλεπτου, νάρκισσου και επιδειξία θεού, του ανθρώπου. Και καλού κακού προσθέτουν τη συγκαλυμμένη απειλή:  «Προσέξτε! Ο διάβολος κρύβεται στη λεπτομέρεια!»            

Ο ποιητής βέβαια, που είναι και λογικός εκτός από παλαβός (αν δεν είναι παλαβός ακριβώς επειδή είναι λογικός ή και αντιστρόφως, κυρίως αντιστρόφως γιατί τι πιο παλαβό από το να είναι κανείς λογικός σε ένα κόσμο που είναι παλαβός;) και ως αλχημιστής  των λέξεων και των νοημάτων, των σημείων και των τεράτων (στα πλαίσια του μπωντλαιρικιού νόμου να ζυμώνει λάσπη και να φτιάχνει χρυσάφι),  όχι λιγότερο από αυτούς διαβολικός δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι ακριβώς εκεί που δεν βρίσκεται η ουσία υπάρχει περίπτωση να βρεθεί (έστω για μια μόνο στιγμή, την ίδια που θα  χαθεί) η πεμπτουσία, η μαγεία, η ψυχή των πραγμάτων (και των ζώων  περιλαμβανομένων των ανθρώπων). Αυτό δηλαδή που λείπει την ίδια στιγμή που περισσεύει όταν μετατρέπονται σε αντι-κείμενα, ουσία, υποχείρια, υποζύγια, εργαλεία, ανταλλάξιμη αξία. Και επειδή δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό φωνάζει: «Δεν κρύβεται ο διάολος στην λεπτομέρεια. Εσείς κρύβετε στο διάολο τη λεπτομέρεια»...

«Να πάς!»  είναι η απάντηση που εισπράττει εδώ και αιώνες.

Λες και αυτοί θα παν αλλού... Λες και θα τους πάρει άλλος...