(Τιμής ένεκεν καλέ μου)
Κοίτα μπαμπά.
Πια δεν φοβάμαι τις μισάνοιχτες ντουλάπες.
Ούτε με τρομάζουν οι μεταμεσονύχτιοι ψίθυροι των επίπλων
μου.
Κοίτα μπαμπά.
Πια δεν φοβάμαι να μένω μόνη στο σκοτάδι, δεν χρειάζομαι τα
φωτιστικά σε σχήμα σταυρού που αγόραζε η μαμά με το κιλό.
Κοίτα μπαμπά.
Πια δεν έχω εφιάλτες, ούτε όνειρα βλέπω αν δεν θέλουν κάτι
να μου πουν.
Κοίτα μπαμπά.
Πια δεν πιστεύω στον πρίγκιπα που θα ρθει να με σώσει,
πιστεύω όμως στις γυναίκες που δεν έχουν ανάγκη από σωτήρες.
Κοίτα μπαμπά.
Πια δε με νοιάζει τι θα πει η γειτονιά, ούτε που όλες μου οι
συμμαθήτριες παντρεύτηκαν και έκαναν παιδιά.
Κοίτα μπαμπά.
Πια δεν έχουμε τα ίδια πιστεύω για την αγάπη. Αν και κατά βάθος
πάντα τα ίδια είχαμε.
Κοίτα μπαμπά.
Να είσαι περήφανος για μένα.
Σε σκότωσα.
ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου