«Το πράγμα που με ενόχλησε περισσότερο ήταν όταν έπρεπε να επιστρέψω στη «δημόσια σφαίρα» γύρω στο ’95 ή ’96, όταν πέθανε ο άντρας μου. Ζήσαμε ένα πολύ απλό τρόπο ζωής, αρκετά απομονωμένα, και κάπως αυτός ήταν ο «βασιλιάς» της περιοχής μας. Εγώ δεν οδηγώ, δεν είχα επί της ουσίας κάποιο εισόδημα, και χωρίς αυτόν, έπρεπε να βρω έναν τρόπο να βγάζω τα προς το ζην. Εκτός από την δουλειά σε ένα βιβλιοπωλείο, το μόνο πράγμα που ήξερα να κάνω ήταν να ηχογραφώ δίσκους ή να γράφω ποίηση, τα οποία δεν επρόκειτο να με βοηθήσουν να τα βγάλω πέρα μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά μου το σχολείο.
Όταν άρχισα ξανά να δίνω συνεντεύξεις, οι άνθρωποι έλεγαν, «λοιπόν,
δεν κάνατε τίποτα στη δεκαετία του ’80» και εγώ ήθελα τόσο πολύ να πάρω το όπλο
του Elvis Presley και να πυροβολήσω την τηλεόραση και την ψυχή τους. Πώς
μπορούσαν να το λένε αυτό; Η έπαρση των ανθρώπων, να πιστεύουν ότι αν δεν
διαβάζουν για σας σε μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό, αυτό σημαίνει ότι δεν
κάνετε τίποτα, με τρελαίνει.
Δεν είμαι μια διασημότητα, είμαι μια εργάτρια. Ήμουν πάντα μια
εργάτρια. Δούλευα πριν οι άνθρωποι διαβάσουν το οτιδήποτε για μένα και τη
ημέρα που σταμάτησαν να διαβάζουν για μένα, έκανα ακόμη περισσότερη δουλειά.»
Patti Smith
απόσπασμα από συνέντευξη της στον Άλαν Φως, στο Medium
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου