ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

Σε ακολούθησα διστακτικά

Φορώντας στο κεφάλι μου

Σαν κάλτσα

Το μακό των Guns and Roses

Φόρεσα και σε σένα ένα

Με τριαντάφυλλα

Για να είμαστε ίδιοι

Με τον πίνακα του Μαγκρίτ

Βεβαιώθηκα ότι το ύφασμα

Είχε κουμπώσει καλά

Στις αβεβαιότητες των ματιών σου

Και τα πίεζε

Δημιουργώντας δυο κλειστές λίμνες

Έπειτα κόλλησα τα χείλη μου στα δικά σου

Με προσοχή

Να μην εισπνεύσω τα φαντάσματα

Το μακό σιγά σιγά έλιωσε

Στο σημείο της επαφής με το σάλιο

Φάνηκε η αρρώστια των χειλιών

Ήταν ξεραμένα

Όπως ένα ποτάμι

Που έχασε την ιστορία του

Πόσοι μάγοι τελετουργούν

Κάτω από ένα μόνο δέρμα ;

Το δάσος ήταν παντού

Από το στόμα σου

Έβγαιναν ακόμη χαρτιά

Άχρηστα σαν ζωγραφισμένα άνθη

Μετά συνάντησα τη γλώσσα σου

Και μας σκέπασε το σάλιο

Τα χέρια σου — ο πύργος του Κάφκα

Έκαναν μια αδύναμη κίνηση προς τα μπρος

Ακουμπώντας τα πιστόλια στα μάτια μου

Μη φοβάσαι

Έχω βγάλει τις σφαίρες

Ρίξε

Τα μαλλιά σου ήταν κολλημένα

Λες και είχαν μπλεχτεί μέσα τους

Όλες οι ακρίδες της Βίβλου

Έπιασα μια και σ’ την πρόσφερα

Έτριξε πάνω στο χέρι σου

Σαν φρεσκοπλυμένο μωρό

Μετά βρεθήκαμε ενωμένοι

Με τα αγκίστρια στο στόμα

Στο δρόμο προς το μαντείο

Των νεκρών εαυτών

Διασκεδαστικά ακίνητοι

Με το καινούριο μας χώμα κοινό

Από τις εκδρομές στη λύπη

Τότε η ποίηση σου είπε

Να της δώσεις το φέρετρό σου

Να κοιμηθεί

Αυτή είναι η βάρκα μας

Σου είπα

Με πλήρεις λέξεις

(ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ ΜΑΖΙ, Σμίλη 2014)