«Είσαι το πιο όμορφο μέρος / Για να
είναι κανείς νέος»
Η ποίηση του Σταύρου Σταυρόπουλου
χαρακτηρίζεται από τον συνδυασμό των λεπτεπίλεπτων αποχρώσεων της αγάπης, της
ηδονής και του στοχασμού με την τραγικότητα του έρωτα, της μοναξιάς και του
θανάτου. Στη συλλογή ποιημάτων “So long, Marianne”, ο τίτλος είναι ένας φόρος
τιμής στον Leonard Cohen και στο ομότιτλο τραγούδι που περιέχεται στο πρώτο του
άλμπουμ, «Songs of Leonard Cohen».
Η Marianne, η γυναίκα
Μαντόνα, έρχεται αντιμέτωπη με την γυναίκα της ψυχής, του πνεύματος, του
σώματος, της γέννησης, της απώλειας, της συντριβής. Με μια απλότητα που
διανοίγει τρύπες στα κόκκαλα, γλώσσα εύηχη και ρέουσα και μια χαρισματική
ευαισθησία, ο Σταυρόπουλος συνθέτει ένα σύμπαν συμπαγές, δυνατό και γενναίο.
«Έφυγες / Αλλά δεν έφυγες ποτέ / Είσαι
θαμμένη στα μάτια μου / Ανάμεσα στα σπαρακτικά φαντάσματα / Της αγάπης / Τα
μαλλιά σου / Σκουπίζουν ακόμη το πάτωμα»
Η αίσθηση της απώλειας είναι πανταχού
παρούσα στο βιβλίο. Άλλοτε με οδυνηρό και άλλοτε με λυτρωτικό τρόπο, η απώλεια
συνομιλεί με την έλλειψη και με την αναθεώρηση ή τον επαναπροσδιορισμό. Ο
ποιητής, με ρυθμό ροκ και με λυγμικές παρεμβάσεις, οδηγεί τον αναγνώστη όχι
απλώς στην καταβύθιση στο κείμενο και στην ενδοσκόπηση αλλά σε ένα ταξίδι στην
παιδικότητα, στην αθωότητα, στις «ρίζες της ύπαρξης».
«Το σπίτι μας ήταν τελικά / Ο εξώστης
του ουρανού / Από τη σωστή πλευρά του Παράδεισου / Που χώλαινε / Όλες τις
χιλιετίες»
Το πέρασμα του χρόνου δεν έχει
οφθαλμοφανή θέση στο “So long,
Marianne». Ωστόσο
υποβόσκει υποδόρια μιας και η έννοια του τέλους ξεφυτρώνει τις πιο αναπάντεχες
στιγμές. Όπως και η διαδικασία της εξερεύνησης, της ανακάλυψης, της αποκάλυψης.
Μέσα από τον έρωτα, το άγγιγμα, το σώμα, ο Σταυρόπουλος προσεγγίζει όλες τις
διαστάσεις του ανθρώπου. Στο εν λόγω έργο, ο έρωτας συνομιλεί διαρκώς με την
αγάπη. Σχεδόν ανταγωνίζονται. Αν και νιώθουμε ότι η αγάπη υπερισχύει, ο
σπαραγμός του έρωτα και η διαρκής υπόκωφη αναζήτησή του δεν επιτρέπουν στον
αναγνώστη τελικά να αποφασίσει. Κι αυτό είναι το ζητούμενο. Τα ποιήματα του
Σταυρόπουλου παρακινούν τον αναγνώστη να νιώσει, να αφουγκραστεί και να
πλανηθεί χωρίς όρια.
«Έζησες σε όλα τα μέρη / Που ήμουν
παιδί»
Στην ποιητική συλλογή «So long, Marianne», η επιστροφή στο φως, στη γη,
στον «άλλο», στην αγάπη της ίδιας της αγάπης διαμορφώνουν μια ελεγεία για την
σημασία της τρυφερότητας, της αφοσίωσης, της μνήμης, της απελευθέρωσης μέσω της
ανανοηματοδότησης της ζωής. Το φέγγος των ποιημάτων και η ροή των λέξεων
προσφέρουν ανάταση ψυχής και ένα όραμα για το αύριο όπως το ονειρευτήκαμε
κάποτε, όταν όλα ήταν πιθανά…
«Να θυμηθώ: / να σε αγαπήσω καλύτερα /
Στο τέλος και του επόμενου κόσμου»
Τζούλια Γκανάσου
Fractal, 17
Ιανουαρίου 2018
So Long, Marianne | Ποιήματα στη Μαρία
Σταύρος Σταυρόπουλος
Σμίλη
Δεύτερη έκδοση, Δεκέμβριος 2017
62 σελ.
ISBN 978-960-6880-78-0
Τιμή: €10,00
ArtWork:Jordi Diez Fernandez
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ