ΑΠΟΠΛΟΥΣ

Δεν έχω αναγνώστες. Έχω χιλιάδες ηδονοβλεψίες.

Jean Jenet

ΔΕΝ ΧΑΙΔΕΥΩ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

 

 I.

Μαθαίνεις να είσαι όμορφη. Να σου πληρώνουν

τα γεύματα. Να συνδυάζεις τακούνι με τσάντα.

Μαθαίνεις να φιλάς κι έπειτα να πηδιέσαι

χωρίς φιλί στο στόμα. Μαθαίνεις να βλέπεις τιβί

ταυτοχρόνως να μιλάς στο κινητό και να τσατάρεις

στο fb. Μαθαίνεις PIN, IBAN, ID, PASSWORD,

ΑΦΜ και ΑΜΚΑ. Μαθαίνεις να κοιμάσαι αγκαλιά

και να σκέφτεσαι μονίμως κάποιον άλλον.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΤΟ FACEBOOK

https://www.facebook.com/pastakas?fref=ts

II.

Βρώμικες γυμνές πατημασιές

στα πλακάκια, στα χορτάρια.

Δυο γάτοι ερωτοτροπούν

απόψε στον κήπο μου.

Πλησιάζουν, απομακρύνονται,

κοντοστέκονται, αναπηδούν,

γρατσουνάνε τα χέρια μου.

Βάζω τα χέρια μου μέσα στη νύχτα.

Δυο γάτοι ξεσκίζουν τη σάρκα μου.

Δίνω τη σάρκα μου,

να την ποδοπατήσουν,

να την ζωγραφίσουν,

να την κεντήσουν,

να την κάνουν λεία ζωγραφική

επιφάνεια.

Χώνω τα χέρια μου μέσα στη νύχτα.

Μπογιατίζω τους τοίχους

των αστών για το μεροκάματο,

βάφω με σπρέι

τις νύχτες τις εξώπορτες,

ξοδεύοντας απ΄το περίσσευμά μου.

Σκυφτός με τον χρωστήρα μου

εν αχρηστεία, δεν στήνω καβαλέτο,

δεν χρησιμοποιώ πινέλα,

με ζωγραφίζουν

δυο γάτες που ερωτοτροπούν,

δυο κορμιά που παλεύουν,

δυο ψυχές που συγχωρούνται,

δυο μάτια που κοιτάζουν

το ένα μέσα στο άλλο,

γιατί μπορεί να γίνει κι αυτό,

το δεξί μου μάτι κοιτάζει

μές στο αριστερό μου,

ο ένας γάτος επιτίθεται

κι ο άλλος απομακρύνεται,

με πιρουέτα μπαλέτου,

το ένα χέρι μου κυνηγάει

το άλλο χέρι,

ζωγράφος με το έναν γάτο

για σύμμαχο

και τον άλλον

πάνω στο στομάχι του, βρώμικες

λευκές πατημασιές

στο τελάρο

που είναι το δέρμα μου.

Βγάζω τα χέρια μου

από τη νύχτα καταματωμένα.

Η νύχτα μου ανταπέδωσε

το πορφυρό της χρώμα.

Οι γάτες την αγάπη τους.

Οι αστοί τα λεφτά τους.

Οι τοίχοι την ευαισθησία τους.

Οι κριτικοί τις βρώμικες

υγρές πατημασιές

πάνω στα έργα μου.

Τα δυο μου χέρια

ζωγράφισε η νύχτα.

Τα αποσύρω από τη χάρη της.

Τα κρύβω.

Τα χώνω στις τσέπες μου.

Τα παραπλανώ

κρατώντας ένα πουράκι,

ένα ποτήρι μπακάρντι,

τη θηλή μιας κοπέλας,

την κόμη ενός αγοριού,

τα λευκά μαλλιά της μητέρας μου.

Δεν χαϊδεύω τη νύχτα. Κύριε.

Σωτήρης Παστάκας

(από τη συλλογή Προσευχές για φίλους, εκδ.Σαιξπηρικόν, 2011)

 

ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ

I am just a dreamer

and you are just a dream

Neil Young, Like a Hurricane

 

Να ξέρεις πως ο χρόνος σταμάτησε

Όταν ο Ίαν Κέρτις χόρεψε με τα απλωμένα ρούχα της Barton Street 77

Όταν ο Ρόθκο άπλωσε εκείνο το κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο που έμοιαζε με μάτι τραγικό

Όταν ο Μπελμοντό έβγαλε ιεροτελεστικά τα μαύρα γυαλιά του στο A Bout De Souffle

Όταν ο Πύντσον έγραψε το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας

Όταν η ταστιέρα του Νιλ Γιάνγκ γαργάλισε ένα παχύ φα στο Like a Hurricane

Όταν ο Άκης Πάνου άφησε ένα άγιο δαχτυλίδι να πετάξει από το τσιγάρο του

Όταν ο Γιώργος Χειμωνάς είδε τι υπήρχε στην άλλη πλευρά

Όταν ο Άμλετ φώναζε τον εαυτό του με άλλο όνομα και η Δανία ήταν μια χώρα άγνωστη

Όταν ο Στίβεν Ντένταλους, γέρος πια, ενδιαφερόταν μόνο για το πότε σερβιριζόταν το τσάι

Όταν ο Τζάκσον Πόλοκ έκανε ντρίπινγκ με τον ιδρώτα των παραθύρων

Όταν ο Τζακ Κέρουακ ένιωσε μέσα στο στήθος του το γέρικο βουνό του Ντάρμα

Όταν ο Τάτζιου χαιρέτησε το νερό με τα ρόδα των δαχτύλων του

Μα πάνω από όλα

όταν οι δρόμοι που περπατήσαμε

βράδιασαν

πριν ζήσουν

Διονύσης Μαρίνος

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΣΤΟ FACEBOOK

https://www.facebook.com/dimarinos?fref=ts

ΧΩΡΙΣ

[κι όμως, συνέχισε το κουνούπι κάπως αδιάφορα... σκέψου μόνο πόσο θα σε βόλευε αν κατάφερνες να γυρίσεις σπίτι χωρίς το όνομά σου. Για παράδειγμα, αν η δασκάλα σου ήθελε να σε φωνάξει για το μάθημα, θα φώναζε έλα εδώ..... και θα τα παρατούσε, γιατί δεν θα υπήρχε κανένα όνομα να φωνάξει, και φυσικά δεν θα ήσουν υποχρεωμένη να πας, όπως καταλαβαίνεις...

-αν ήξερε πως είμαι χωρίς όνομα, θα με φώναζε χ ω ρ ί ς φαντάζομαι...

το κουνούπι αναστέναξε μόνο βαθιά και δύο χοντρά δάκρυα κατρακυλήσανε στα μάγουλά του.]

ΛΙΟΥΙΣ ΚΑΡΟΛ

(ΜΕΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΚΑΙ ΤΙ ΒΡΗΚΕ Η ΑΛΙΚΗ ΕΚΕΙ)

το όνομα μου είναι Χ ω ρ ί ς

έτσι να με φωνάζετε

Χωρίς Ομορφιά

Χωρίς Όνειρα

Χωρίς Έρωτα

Χωρίς Ζωή

AMOR MANSOUR VIOLE

 27/08/2014

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΗΣ ΣΤΟ FACEBOOK

 https://www.facebook.com/profile.php?id=100005325555877&fref=pb&hc_location=profile_browser

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΒΙΟΥ

 ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΡΙΑΡΑΣ (1906 - 2014)

Πλήρης ημερών, σε ηλικία 108 ετών, πέθανε το βράδυ της Παρασκευής 22 Αυγούστου στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός,  φιλόλογος, ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Εμμανουήλ Κριαράς.

Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί σήμερα, Τρίτη 26 Αυγούστου, 12 μμ, στον Ιερό Ναό Του Θεού Σοφίας στη Θεσσαλονίκη. Η σορός του θα βρίσκεται στην εκκλησία από τις 11.00 το πρωί για λαϊκό προσκύνημα, ενώ σύμφωνα με την ανακοίνωση του δήμου Χανίων η ταφή του θα γίνει στο χωριό Στέρνες Ακρωτηρίου Χανίων αύριο, Τετάρτη 27 Αυγούστου, στις 6.30 το απόγευμα, σύμφωνα με την επιθυμία του εκλιπόντος, σε τάφο του Κοιμητηρίου Στερνών που έχει παραχωρήσει ο δήμος Χανίων.

«Δεν επεπόθησα ξέρετε τόσο μακρύ βίο... Έγινε. Δεν θέλω πια άλλο να ζήσω. Η χαρά μου (η αγαπημένη μου σύζυγος) έφυγε. Ο έρωτας– τον οποίο η ύπαρξή της και μόνο μου ενέπνεε, ο έρωτας για τη ζωή, τη δημιουργία και την εργασία, για τη δημιουργία, δεν υπάρχει πια. Οπότε, σας ευχαριστώ για τις ευχές και τα δώρα αλλά... είναι πλέον περιττά. Και η εποχή μας δεν το θέλει το περιττό..».

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ

http://sstavropoulos.blogspot.gr/search?q=%CE%95%CE%9C%CE%9C%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%97%CE%9B+%CE%9A%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%A1%CE%91%CE%A3