ΑΠΡΙΛΗΣ

..

 

..και κάπως έτσι βγαίνει και ο Απρίλης

και κάπως έτσι βγαίνει και η ψυχή μου

  Μαρία Σταϊκοπούλου

 (Ερασιτέχνης Άνθρωπος)

http://erasitexnisan.blogspot.gr/2014/04/blog-post_28.html

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΤΕ;

 

Τρείς μήνες μετά

Η γυναίκα που ήταν ο κόσμος, εξαντλημένη από τις αζήτητες γέννες, έπεσε σε μια νεκροφάνεια. Αυτό που είχε δημιουργήσει η ίδια  έμοιαζε με φωτογραφία ενός άλμπουμ. Ήταν ο κόσμος πραγματικός; Πήρε το νερό και το ακούμπησε απαλά στο μέτωπο της, σαν μαντήλι, όπως έκαναν παλιότερα, ενώνοντας τα κεφάλια τους για να τους πάρει ο ύπνος. Τότε ο κόσμος ήταν δίδυμος - χωρίς σκορπιούς. Μόνο αυτός κατάλαβε τον φόβο της γιατί τον ένοιωσε να την διαπερνά αναίτια. Εκείνη την ημέρα, σύμφωνα και με τις γραφές, ο κόσμος σταμάτησε. Το αλάτι είχε δημιουργήσει ξεραμένα βουνά και η ουσία είχε χαθεί. Μάζεψε τις λέξεις, όπως στις παλιές τυπογραφικές μηχανές, πήρε ένα ένα γράμμα και σφράγισε τα χείλη της. Βιβλιοδέτησε με επιμέλεια τον προορισμένο χρησμό. Ήταν μόνος με τον κόσμο στον κόσμο. Η γυναίκα που ήταν ο κόσμος άνοιξε με λύπη θολή και είπε: Ο χρόνος πίσω δεν γυρνά, αναπαυμένη πάνω στις φωτογραφίες της. Είχε την χλομάδα χιλίων στρατιωτών. Στους ώμους της έγερνε μια μπέρτα. Έσυρε δυο αδιάλλακτα βήματα που φάνηκαν χρόνια. Πλησίασε πάνω απ’ τον κόσμο που είχε μόλις γεννηθεί. Το ξαπλωμένο της είδωλο την κοίταξε από χτες. Κρατούσε το πιστόλι σφιχτά, για την χαριστική βολή.

Δεν υπήρχε όμως κανείς για να της δώσει το παράγγελμα.

Σ.Σ.

(παράρτημα στο ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΚΟΚΚΙΝΟ – το βιβλίο συνεχίζεται και εκτός βιβλίου με απρόβλεπτες συνέπειες)

ΘΥΣΙΑ

 

Αυτό το τραγούδι, αυτή η φωνή, αυτό το Πάσχα, είναι ο μοναδικός συνοδός μου στο ταξίδι που έχει φαίνεται ήδη ξεκινήσει. Το μακρύ και αέναο που με επιστρέφει οριστικά στις κατάρες μου. Ή στο τίποτα.  

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Γεσθημανή

Θέλω μόνο να σου πω
Αν υπάρχει ένας τρόπος
Να πάρεις αυτό το φλιτζάνι μακριά από μένα
Δεν θέλω  να δοκιμάσω το δηλητήριο του
Δεν θέλω να το νιώσω να με καίει
Έχω αλλάξει ξέρεις

Δεν είμαι τόσο σίγουρος πια
Όσο όταν αρχίσαμε
Τότε είχα την έμπνευση
Τώρα είμαι μόνο λυπημένος και κουρασμένος
Άκου σίγουρα έχω υπερβεί τις προσδοκίες σου
Προσπάθησα για τρία χρόνια
Που φάνηκαν σαν τριάντα
Θα μπορούσες να ζητήσεις  ποτέ τόσα πολλά
Από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο;

Όμως αν πεθάνω
Να δεις το έπος μέσα μου
Και θα κάνουμε τα πράγματα που ζητάς
Άφησε τους να με μισήσουν να με χτυπήσουν να με πληγώσουν
Άφησε τους να με καρφώσουν στο δέντρο τους
Θα ήθελα να γνωρίσω τον Θεό μου
Θέλω να γνωρίσω τον Θεό μου
Θα ήθελα να δω
Θα ήθελα να δω τον Θεό μου

Θα ήθελα να δω τον Θεό μου
Γιατί πρέπει να πεθάνω άραγε;
Θα με προσέξουν πιο πολύ λες
Από ό, τι πριν;
Λες τα πράγματα που έχω πει και έχω κάνει
Να αξίζουν πια;

Αν πεθάνω ποια θα είναι η ανταμοιβή μου;
Αν πεθάνω ποια θα είναι η ανταμοιβή μου;
Πρέπει να γνωρίσω
Πρέπει να γνωρίσω τον Θεό μου

Γιατί γιατί πρέπει να πεθάνω;
Γιατί να πεθάνω;
Μπορείς να μου αποδείξεις τώρα
Ότι δεν θα θυσιαστώ μάταια;
Έλα δείξε μου λίγο
Απ’ το πανταχού παρών μυαλό σου
Δείξε μου αν υπάρχει ένας λόγος
Που μου ζητάς να πεθάνω

Είσαι πολύ πρόθυμος για το πού και το πώς
Αλλά όχι τόσο ζεστός στο γιατί
Εντάξει θα πεθάνω!
Κοίτα με μόνο να πεθαίνω!
Κοίτα με πώς πεθαίνω!

Απλά παρακολούθησέ με να πεθαίνω!

Τότε είχα ένα όραμα
Τώρα είμαι λυπημένος και κουράστηκα

Άλλωστε προσπάθησα για τρία χρόνια
Που μου φάνηκαν σαν ενενήντα
Γιατί φοβάμαι λοιπόν
Να τελειώσω αυτό που άρχισα;
Αυτό που εσύ άρχισες
Δεν το ξεκίνησα εγώ

Θεέ μου η θέληση σου είναι σκληρή
Αλλά εσύ κρατάς όλα τα χαρτιά
Θα πιω το πικρό φλιτζάνι σου με το δηλητήριο
Κάρφωσέ με στο σταυρό σου και κάνε με κομμάτια

Μάτωσέ με χτύπα με
Σκότωσε με πάρε με τώρα

Πάρε με
Πριν αλλάξω γνώμη

Singer: Ted Neely

Music by Andrew Lloyd Webber

Lyrics: Tim Rice

Μετάφραση: ΣΣ

(from Jesus Christ Superstar, 1970)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΘΕΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

 

Σταύρος Σταυρόπουλος, Καπνισμένο Κόκκινο

εκδόσεις Σμίλη, σ. 117

Αν από ένα σημείο περνάνε άπειρες ευθείες, ποια είναι αυτή που φτάνει στο άπειρο; Στο τέλος και μετά στην αρχή; Και συνεχίζει; Χρειάζεται να σπάσουμε αυτό το σημείο και στα μόρια του να εντοπίσουμε τη θεϊκή γραμμή. Αυτό κάνει ο Σταύρος Σταυρόπουλος στο τελευταίο του βιβλίο Καπνισμένο κόκκινο.

Με φουτουριστική, αποκαλυπτική ματιά, διορατική, καταργεί τη συμβατική έννοια του χρόνου και σαν ουδέτερος παρατηρητής εντοπίζει τη γέννηση και την αναγέννηση του κόσμου. Διαρκείς μεταμορφώσεις, χρώματα σηματοδότες και το νερό που θα δημιουργήσει τη νέα ζωή.

Η αθωότητα και η συναισθηματική αντοχή του Σταυρόπουλου είναι το μέσο για να επιτευχθεί ο σκοπός. Με αλληγορικό και στοχαστικό λόγο και ποιητική υπέρβαση, αποκαλύπτει το ατέρμονο σπιράλ της ζωής που υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρξει. 

Τοτέμ η γυναίκα και τα φλογισμένα μάτια του / της, που διευρύνουν τα όρια μέχρι να φανεί αυτό της αόρατης γραμμής.

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

Περιοδ. Οδός Πανός,  τχ. 162,

Απρίλιος – Ιούνιος 2014