Στην πλατεία
Ο χρόνος λειώνει τα ρολόγια μου
Από αραιωμένο γάλα
Τα δίχτυα του
Έχουν ταιριάξει τον ήλιο
Στον κόλπο σου
Τον διαπερνούν
Βγάζω σκοτωμένους φαντάρους συνέχεια
Απ’ το λαιμό μου
Και τους προσφέρω
Στην κάννη που κρέμεται
Απ’ τη γλώσσα σου
Ο αέρας καταπατημένος
Μεταφυσικός
Ξεδιψάει υποσχέσεις
Αν σου πω τώρα
Ότι χάνω το σχήμα μου
Δεν θα με πιστέψεις
Όμως το χάνω
Χάνομαι
Όπως χάθηκε ο Στηβ Ρέη
Μ’ ένα κόκκινο ελικόπτερο
Και την κιθάρα του καρφωμένη
Σε σχήμα σταυρού
Ανάμεσα σε υπολείμματα
Από τρεις γυάλινες σακούλες
Για να μπορεί να βλέπει
Πανοραμικά
Τη λύπη
Σ.Σ.
