ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

Είναι τα πράγματα

Πολύ δύσκολα

Ακόμα κι ο κούκος

Σταμάτησε να λειτουργεί

Δεν ξέρω τι ώρα είναι

Σ’ αυτά τα μεσάνυχτα

Οι άνθρωποι περνούν

Σαν σκοτάδι

Εντούτοις

Κάτι καλό θα συμβεί

Το νιώθω

Ίσως όχι σ’ αυτό το ποίημα

Ούτε στο επόμενο

Σ΄ όλα τα ποιήματα

Ο ήλιος κρύβεται

Όπως το παιδί

Φοβάται

Μην τον προδώσουν

Τα γράμματα

Σ.Σ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Ευχαριστώ τους φίλους Βλάχο, Τάσο Κάρτα, Βασίλη Πολύζο και Σπύρο Δόικα για την υποστήριξή τους.

http://ixnilasies।blogspot.gr/2012/02/2011.html

http://emiliusx.blogspot.gr/2012/08/3.html


http://greekpoems।wordpress.com/2012/06/06/%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82/

http://efimeriesoneirou.blogspot.gr/2012/09/blog-post_17.html

THAT’S ALL

Το μόνο πράγμα
Που μπορώ να γράψω
Είναι ότι τίποτα δεν μπορώ να γράψω
Τόσο καλό
Όπως το σόλο του Ben Webster
Στο That’s all

Και ίσως θα ’πρεπε
Τίποτα να μη γράψω
Αν δεν ήθελα τόσο πολύ
Να γράψω
Για το πόσο καλό είναι
Το σόλο του Ben Webster
Στο That’s all

That’s all

Παναγιώτης Γαλανόπουλος

(από το βιβλίο Τραίνα στο σκοτάδι και άλλα φωτεινά ποιήματα που κυκλοφορεί εντός των ημερών από τις εκδόσεις Απόπειρα)



*Ben Webster : (1909-1973) Από τους μεγαλύτερους σαξο-
φωνίστες της τζαζ. Μία από τις ιδιαιτερότητές του ήταν
ότι έπαιζε με ή για να ακριβολογούμε έκανε να παίζει ένα
άθλιο σαξόφωνο, που οποιοσδήποτε άλλος θα είχε πετάξει
στα σκουπίδια (αν δεν ήξερε σε ποιον ανήκε). Το σαξόφωνο
αυτό εκτίθεται σήμερα σε περίοπτη θέση, στο μουσείο τού
Ινστιτούτου Τζαζ του Πανεπιστημίου Ρούτγκερς.

ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΑ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΜΕΡΗ Η ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΜΙΚΡΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ

Για να μπορείς να πετάς πρέπει να μάθεις πρώτα – διακινδυνεύοντας ουρανό – να υποθέτεις τον γλάρο.

Σ.Σ.

ΣΚΟΝΗ

Πέρασε πολύς καιρός

Απ’ τις βλεφαρίδες σου

Η κιθάρα του Τζον Λη

Έχασε τους μαγνήτες της

Και το κουνέλι της Γκρέις

Έγινε μαξιλάρι

Δίπλα στο βάζο με τους νεκρούς ήρωες

Του ροκ εν ρολ

Δυο τρία τραγούδια

Που στριφογυρίζουν στα αυτιά μου

Είναι για να διώχνουν τις μέλισσες

Συν ένα ακόμα φως

Μιας μπαλάντας

Που δεν θυμάμαι πώς καίγεται

Δεν έχω άλλα πράγματα να διηγηθώ

Εκτός απ’ το ότι

Η σκάλα σταμάτησε να ανεβαίνει

Το σαπούνι του μπάνιου

Έλιωσε στα φτερά μου

Και η μυρωδιά από καμένο βινύλιο

Έγινε ανυπόφορη

Δεν έχουν

Όλα τα ποιήματα

Καλό τέλος

ΣΣ

ΠΩΣ

Μένει σ’ ένα σπίτι που ενώ έχει μπαλκονόπορτες

δεν έχει μπαλκόνι

Κάθε μέρα μαζεύονται από κάτω περίεργοι

Πιστεύοντας ότι θα τον δούνε να βγαίνει

να καπνίσει στο μπαλκόνι

Αλλά αυτός δεν βγαίνει

Κρατάει μέσα στο σπίτι του όλο τον καπνό

Και το σπίτι του φουσκώνει

και σιγά σιγά αρχίζει μαζί του να ανεβαίνει

σαν μπαλόνι

πάνω από της πόλης τον θόρυβο

και τη σκόνη

σαν τον καπνό

στον ουρανό

Παναγιώτης Γαλανόπουλος

(Ο πλήρης τίτλος του ποιήματος είναι: «ΠΩΣ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ»)

ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΚΑΤΩ

στον Δημήτρη

Ο άνθρωπος


Είναι το παρελθόν του ανθρώπου

Μου είπε εκείνη η θαμμένη σκιά

Που έβγαινε σαν φίδι

Από το πάρκο

Μέσα σε ριγωτές πιζάμες

Και το αποφυλακιστήριο βήμα

Ενός κατάδικου

Μετά γύρισα και κοίταξα

Τα ξεφλουδισμένα δέντρα απέναντι

Την μηχανή ορφανή

Στα σύννεφα

Και το σπίτι μου

Που ανίδεο

Κατευθυνόταν προς τον ουρανό

Κάτι είχε συμβεί

Και τα πράγματα πετούσαν

Όπως στους πίνακες του Σαγκάλ

Ή πετούσα εγώ

Προς τα κάτω

Από κάποια λάθος εκτίμηση της βαρύτητας

Βλέποντας τα πάντα

Να ανεβαίνουν

ΣΣ

I HATE THOSE LYRICS

ΓΟΠΕΣ

Ανάβω ένα τσιγάρο

Μετά άλλο ένα

Άλλο ένα

Άλλο ένα

Το πακέτο τελειώνει

Το ποίημα όχι

Εκτός και αν

Αυτές οι γόπες

Που μυρίζουν

Καμένες αναπνοές

Είναι το ποίημα

ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Ούτως ή άλλως

Εγώ δεν ξέρω να γράφω

Ποιήματα

Όλες οι λέξεις μου

Θα κριθούν μετά

Στο φώτο φίνις

(Δύο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις, Μεταίχμιο 2009)