Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ

Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια
Ιανός, 9 Ιουνίου 2010

ΕΠΙ-ΓΡΑΦΕΣ 5

Άλλωστε εγώ υπερτερώ σε κουρέλια.

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ (WEB TV)

Στο διαδικτυακό κανάλι της Κρατικής Τηλεόρασης (Web TV) είναι από προχθές διαθέσιμη η εκπομπή "Η ζωή είναι αλλού", με την συνέντευξή μου στην Εύη Κυριακοπούλου και την δυνατότητα της 24ωρης παρακολούθησης.

Η εκπομπή προβλήθηκε από το κανάλι της ΕΤ1 την Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011 και επαναπροβλήθηκε, κατόπιν απαίτησης πολλών τηλεθεατών, προχθές Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου.

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ

http://www.ert.gr/webtv/index.php/component/k2/item/348-%CF%83%CF%84-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82.html

ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΠΟΥ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Σταύρος Σταυρόπουλος
Σημειώσεις για το τέλος του ανθρώπινου μύθου
Εκδόσεις: Οξύ
Σελ.: 241

Το φως της νύχτας είναι το πιο δύσκολο, είναι η επι­νόηση ενός θαύματος που δεν υπάρχει, η ουτοπία της αθεράπευτης αισιοδοξίας μας. Ο Σταυρόπουλος περιδιαβαίνει τα νυχτερινά τοπία, όπως ένα πλοίο στο βάθος μιας νυχτερινής θάλασσας. Ανείπωτη μοναξιά, ένας κόσμος ντεκόρ, τόση ψευτιά πώς χώρεσε στα όνειρά μας; Αλλά και η αλήθεια πώς πέρασε σαν τρεχούμενο νεράκι μέσα από τα νιάτα μας στους δρόμους που αγαπήσαμε και ξοδέψαμε έρωτες, πολιτικές, ενθουσιασμούς, καυγάδες, γέλια, εικόνες μιας εποχής τόσο εκκωφαντικής, όπου κανείς δεν άκουσε κανέ­ναν· ούτε καν τον εαυτό του.

Πρόκειται για μια σειρά κειμένων δημοσιευμένων στο ένθετο Βιβλιοθήκη της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» από τον Μάρτιο του 2009 ώς και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Όλα τα κείμενα κινούνται στο μεταίχμιο εκείνο όπου το φως εναλλάσσεται με την εσωτερικότητα κι η νύχτα γίνεται ένας μεγάλος τόπος, μια πατρίδα απέραντη που χωράει όλη την ανθρωπότητα με τις αρετές και τις βρομιές της, δίχως εκείνα τα εκτυφλωτικά περιγράμματα της μέρας όπου χάνεται η μαγεία από το πολύ κι ανώφελο φως.

Μέσα στη νύχτα οι ζωές μας διευρύνονται, «εξε­λίσσονται σε ναυμαχίες ή ναυάγια» με την ανομολόγη­τη προσδοκία ενός ευτυχισμένου ξημερώματος, που αργεί, που δεν έρχεται, που μας ξεχνά. Έτσι που η νύχτα γίνεται τυραννία, μοναξιά, αδιέξοδο, βάσανο, ξοφλη­μένη ιδεολογία, αλλά και αφορμή για τρυφερότητα, για μικρά κομματάκια ανθρωπιάς διάσπαρτα στις σκιές των δρόμων, πάθος δίχως ανταπόκριση.

Έτσι κι αλλιώς η ανάγνωση αυτών των ιδιαίτερων και εκλεκτών κειμέ­νων είναι ανοιχτή σε κάθε ανάγνωση.

Ξενοφών Μπρουντζάκης

εφημ."Το ποντίκι", 08-09-11

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ

http://topontiki.gr/article/21570

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ

Μετά από πολλές διαμαρτυρίες τηλεθεατών για την αναβολή της προγραμματισμένης επανάληψης της εκπομπής μου Η ζωή είναι αλλού, η ΕΤ1 και η κυρία Εύη Κυριακοπούλου αποφάσισαν να την επαναπροβάλλουν αύριο Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου, εντάσσοντάς την στην μεταμεσονύχτια ζώνη ( 02.00 – 3.00 ).

Ευχαριστώ θερμά το κανάλι, την κυρία Κυριακοπούλου και όσους αποφασίσουν αύριο να ξενυχτήσουν, παρακολουθώντας την εκπομπή.

ΧΝΟΥΔΙ

ΗΤΑΝ τέτοια η εργασία της θάλασσας, κουβάλαγε το νερό στην πλάτη της, ανεξήγητα, ακούραστα, με έναν ακατανόητο ρυθμό, σαν παγκόσμια δεξαμενή ήταν, γυάλιζε κι έμπαινε ένα φως στο κορμί της ανθρώπινο και τη βύζαινε και άστραφτε το τέμπλο της γης από μιαν εμμονή κρυμμένη, σαν να μην έζησε ποτέ αυτή η γη ή να έζησε τη ζωή της μέσα σε ένα διάλειμμα νηστική και δεν πρόλαβε να μ' αγαπήσει, λίγο πριν μ' αγαπήσει τη σκέπασε η θάλασσα, έπεσε πάνω της με έναν θόρυβο αποκρουστικό και δεν υπήρχε χώρος για μένα, γιατί όλα έγιναν νερό, νερό που κολλάει στα ρούχα σου με μανία,

αυτό συμβαίνει γιατί ο κόσμος τιμωρήθηκε να περπατήσει ώς το νερό, ακούγεται άραγε καθόλου αυτή η λεπτή λεηλασία, διεπράχθη αθόρυβα, φριχτά, σαν θάνατος από χνούδι, το ζήτημα είναι ότι τώρα όλα κοιμούνται κάτω απ' το νερό και θέλω να φύγω φωτεινός, θέλω να φύγω με τον θυμό όλων των θυμών που προκάλεσε το γεγονός της νύχτας, λες και η μέρα αρνήθηκε τη συνέχειά της, λες και ό,τι είχε γραφεί πριν ήταν μόνο μια θολή πρόβα που μαράθηκε στον βυθό για να μην αντικρίσουμε ποτέ το πρόσωπό της,

σημασία έχει ότι από δω και στο εξής θα ζούμε με τα φύκια, χωρίς ανθισμένα γράμματα,

μετά με επισκέφτηκε ένας τεράστιος ίσκιος αλύγιστος, μη στενεύεις, έχω μόνο εσένα, του είπα, σε παρακαλώ να φεύγεις ασπρόμαυρος, αυτή η τυφλότητα με το χρώμα σε όλες τις παραλλαγές της λάσπης με μουντζουρώνει, μαρκάρει τη μοίρα μου και την οδηγεί,

νόμισα ότι είδα μετά τον κόσμο, σε ένα μπαρ μνήμης, τα μάτια του ήταν πορτοκαλί βουλιαγμένα χαρτάκια, κάποιος είπε θέλω να σ' αγαπήσω αλλά απομακρύνομαι, βγήκε τότε πάλι εκείνη η γυναίκα που ήταν ο κόσμος και έκλαιγε, ήθελε να αγγίξει τα χείλη μου χωρίς άγγιγμα -οι νεκροί δεν έχουν άγγιγμα- με φίλησε, έξω περίμενε ακόμη η αγέννητη ζωή στολισμένη,

i'm just a dreamer and you are just a dream είπε ο τραγουδιστής Νιλ Γιανγκ, που πήρε τη μοναδική κιθάρα που υπήρχε απ' το νεκροταφείο του ροκ εν ρολ και άρχισε να παίζει το Like a hurricane, δεν ξέρω αν ήταν αληθινός, πάντως απάντησε για λογαριασμό μου,

προς στιγμήν κάτι πήγε να αναγεννηθεί, ένα καπνισμένο κόκκινο, ή ήταν ήλιος; κι εγώ να βλέπω πάνω απ' τη σάρκα του νερού, λες και όλα γεννήθηκαν για να ζήσουν μετά τον θάνατό τους, σαν να ξανάρχιζε η μουσική από ένα βάθος αφανέρωτο και ο αέρας πήρε τον ήχο της και τον σκόρπισε πάνω απ' τη θάλασσα σαν αιτία, όπως γίνεται με τη στάχτη προς τιμήν των νεκρών,

το παλιό που είχε πεθάνει ήταν γιορτή, έμοιαζε με εγκαίνια ζωής, εγκαίνια ανθρώπων,

και τους ειπώθηκε να γίνουν χρυσαφένιοι, στα πρόσωπά τους στέγνωνε μια σφραγίδα, σαν ο βασανισμός που έφευγε.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=17/09/2011&id=309644

ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Πιο νύχτα δεν γίνεται»

(εκδ. Οξύ)

Κείμενα ποιητικά, στοχαστικά, προφητικά. Σημειώσεις για το τέλος του ανθρώπινου μύθου, από τον συνεργάτη της «Βιβλιοθήκης». Εκείνο που αναδεικνύεται και υπερασπίζεται σ' αυτή την ομάδα κειμένων ο συγγραφέας, είναι η ιδέα του φωτός στην πιο σκοτεινή εκδοχή του. «Εκεί που τα πράγματα συνεχίζονται με άπειρες δυνατότητες, μέσα στο πέπλο της νύχτας που είναι μνήμη». Και οι λέξεις «στο κέντρο μιας εποχής που φεύγει, που τελεί σε διάσταση, που αντιγράφει σκηνές. Οι λέξεις, πλήρεις αδιεξόδων. Για όσα δεν ήρθαν. Οσα ακόμη δεν βρέθηκαν...».

Σταυρούλα Παπασπύρου

Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Επτά, Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011


ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=308403

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Αποτελούμενο από σουρεαλιστικά ποιητικά κείμενα που δεν έχουν απαραίτητα σχέση το ένα με το άλλο, το «Πιο νύχτα δεν γίνεται» του Σταύρου Σταυρόπουλου είναι μια αναφορά στο σκοτάδι που έχει κατακλύσει τον κόσμο, στα αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε και, τελικά, στο τέλος της αθωότητας.

Όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: «Τα κείμενα αυτά δεν προσχωρούν σε κανένα κίνημα. Έχουν όλα τα κινήματα μέσα τους, μπερδεμένα. Άλλωστε, δεν έχουν αποφασίσει καλά καλά αν είναι δημιουργημένα από τον συγγραφέα τους ή αν ο συγγραφέας τους είναι το δημιούργημά τους.

Εκείνο που αναδεικνύεται και υπερασπίζεται σ’ αυτή την ομάδα κειμένων είναι η ιδέα του φωτός στην πιο απόλυτα σκοτεινή εκδοχή του. Εκεί που τα πράγματα συνεχίζονται με άπειρες δυνατότητες, μέσα στο πέπλο της νύχτας που είναι μνήμη αβάσταχτη…»

Μυρτώ Τσελέντη

Ο κόσμος του Επενδυτή

Κυριακή, 11 Σεπτεμβρίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ

Ευχαριστώ την "Τσίου" για την αναπαραγωγή των λέξεων από το καινούργιο μου βιβλίο "Πιο νύχτα δεν γίνεται".
Το καλοκαίρι συνεχίζεται μέσα μας - χωρίς να το ξέρει. Αυτή η θάλασσα δεν θα τελειώσει ποτέ.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
http://nixtamexrwmata।blogspot.com/2011/09/blog-post_12.html

ΥΓΡΑΣΙΑ

ΕΠΕΙΤΑ άνοιξε ένας ορυκτός δρόμος που στέγασε. Αυτή την παλιά φίρμα των ανθρώπων. Γυάλιζε σαν κοίτασμα αποκρουστικό και δυσοίωνο.
Ο,τι είχε απομείνει από τη ζωή ήταν λόγος: βαρύς, πατημένος λόγος, αλλά σταμάτησε. Τα ερείπια των σωμάτων ήταν στρωμένα στο έδαφος και ήταν χαλί ανυπόφορο που πήγαινε προς μια υπερφωτισμένη έξοδο. Σαν κοιμητήριο απλώθηκε σκεπασμένο. Και είχε μόνο ουρανό λίγο, ένα κομμάτι μπλε, σαν χάντρα κομπολογιού. Ξαφνικά κόπηκε και έπεσε κάτω με πάταγο. Σχηματίστηκε εκεί ένας σταυρός φωτεινός που ήταν όνομα.

Μετά, ήρθαν οι λίμνες και τα ποτάμια. Η υγρασία ήταν αιτία ξανά ζωής. Σαν να ξύπνησε από πεινασμένο ύπνο και την οδήγησα.

Εκοψα τον νέο κόσμο σε ένα πατρόν χάρτινο και σχεδίασα τα ομοιώματα των ανθρώπων. Επειδή μόνον όταν υπάρχουν οι άλλοι, υπάρχει εαυτός. Είχαν ένα βαθύ πορτοκαλί χρώμα σαν ανατολή, που έβγαινε μέσα από βουνά και καρφωνόταν. Στέκονταν γερμένοι, αλλά εύκαμπτοι. Ο αέρας που φυσούσε κόντρα, ανάποδα με την ιστορία της γης, άλλαζε το σχήμα τους, σαν αρμονία με μέλλον. Τους άνθιζα με τα τεθλασμένα μάτια μου.

Δεν έχω βάρος, μίλησε το χαρτί, και έγινε σιωπή. Καμία λέξη δεν έχει προϊστορία, όλες είναι αβγά. Θα γεννιούνται πάντα καθώς λέγονται, χωρίς παρελθόν.

Κινήθηκε έπειτα με το πορτοκαλί σώμα του, θρόισε και έπεσαν πάνω του οι λέξεις, λευκά πουκάμισα, ποτέ δεν υπήρξε κάτι τέτοιο από τότε που ο καιρός τελείωσε, γιατί ήταν το λευκό που τυφλώνει και σε κάνει να βλέπεις τα πάντα σαν αποκάλυψη, ποτέ δεν συνέβη τέτοια σφοδρή επίθεση, τέτοια επιδρομή του λευκού στο πορτοκαλί σώμα. Το χαρτί αγκάλιασε τον κόσμο, τον περιτριγύρισε με μια ελαφριά αγκαλιά που είχε το μέγεθος του δέντρου. Και ονομάστηκε επικοινωνία.

Εμφανίστηκε πάλι η γυναίκα που ήταν ο κόσμος, αλλά σαν αποτέλεσμα. Βρεγμένη, και είχε σκιά. Είπε, γύρισα, το ρήμα ήταν ελληνικό. Εγώ, όσο εγώ μπορεί να είμαι εγώ, κοίταξα προς το μέρος της. Το πριν σώμα είχε αλλάξει επίπλωση, ημερομηνίες, δέρμα. Ηταν μια αποθήκη ζωής και φαινόταν. Η παλιά πληγή κρεμόταν από το αριστερό της μάτι, σαν κολλημένο δάκρυ και έπηζε. Πυορροούσε αύριο.

Κατάλαβα ότι μόνον εκεί αναπνέεις και κόλλησα το στόμα μου πάνω της. Αυτή η κατευθείαν πληγή είχε τη γεύση του εαυτού. Προερχόταν από μένα, μιλούσε εκ μέρους μου. Ηπια τα μάτια της. Ηταν ένα γνώριμο δάκρυ σ' ένα άγνωστο πρόσωπο.

Ο,τι έβλεπε η νύχτα έγινε χλοοτάπητας. Μετά, φάνηκε πάλι ο ουρανός της μέρας, ένα βαθύ μπλε των σειρήνων, από κάτω τα χάρτινα πορτοκαλί ανθρωπάκια σε παράταξη πραγματικότητας, οι καινούριες πόλεις, τα φώτα επιστροφής.

Είχα τις αναγκαίες, άσπρες λέξεις στα χέρια μου και τα μάτια του κόσμου.

Σαν φιλημένα δάκρυα, και έβρεχαν με ένα αθώο γέλιο το χώμα.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=10/09/2011&id=308106

Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΗ ΝΑΞΟ

Το Domus Festival και οι εκδόσεις Οξύ παρουσιάζουν το Σαββάτο 10 Σεπτεμβρίου, στις 7.30μμ, σε μια ξεχωριστή βραδιά στον ιστορικό χώρο του Ενετικού Κάστρου της Νάξου, το τελευταίο βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου, «Πιο νύχτα δεν γίνεται».

Ο συγγραφέας θα μιλήσει για το βιβλίο του.

Θα ακολουθήσει μικρή δεξίωση με ντόπιο κρασί και θέα την Σύρο, την Πάρο, την Μύκονο και τα ερείπια του αρχαίου ναού του Απόλλωνα.

https://www.captainbook.gr/shop/?p=6196
http://www.lamiatimes.gr/culture/book/1372-parousiasi-tou-vivliou-tou-stavrou-stavropoulou-qpio-nychta-den-ginetaiq-sto-enetiko-kastro-naxou

Info:
Domus Della Rocca-Barozzi
www.naxosisland.gr/VenetianMuseum
http://www.naxosfestival.com/
Tel: +30 22850 22387

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΣΚΗΝΕΣ

"Τα κείμενα αυτά δεν προσχωρούν σε κανένα κίνημα· έχουν όλα τα κινήματα μέσα τους, μπερδεμένα. Άλλωστε, δεν έχουν αποφασίσει καλά καλά αν είναι δημιουργημένα από τον συγγραφέα τους ή αν ο συγγραφέας τους είναι το δημιούργημά τους" σημειώνει ο Σταύρος Σταυρόπουλος για το υλικό του νέου του βιβλίου "Πιο νύχτα δεν γίνεται" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ.
Ο συγγραφέας που όπως σημειώνεται, "από τους πεζογράφους θεωρείται ποιητής και από τους ποιητές πεζογράφος", εκείνο που αναδεικνύει και υπερασπίζεται σ’ αυτή την ομάδα κειμένων είναι η ιδέα του φωτός στην πιο απόλυτα σκοτεινή εκδοχή του. Το σημείο όπου "τα πράγματα συνεχίζονται με άπειρες δυνατότητες, μέσα στο πέπλο της νύχτας που είναι μνήμη. Αβάσταχτη. Εκεί περιμένουν αβοήθητα σπάνια ευρήματα.
Σαν ανυπόφοροι κρύσταλλοι, θαμμένοι. Και οι λέξεις. Μοναδικό ρεύμα στο κέντρο μιας εποχής που φεύγει, που τελεί σε διάσταση, που αντιγράφει σκηνές".

Γιάννης Ασδραχάς
εφημ. Εξπρές
Κυριακή, 28.8.2011

ΑΝΑΒΟΛΗ

Όπως με πληροφόρησαν από την ΕΤ1, η προγραμματισμένη για σήμερα 7/9 επανάληψη της εκπομπής «Η ζωή είναι αλλού» με καλεσμένο εμένα, αναβάλλεται λόγω έκτακτου αθλητικού γεγονότος.
Θα ενημερωθείτε για το πότε θα ξαναπροβληθεί (ίσως μέσα στον Σεπτέμβριο – με πιθανότερη ημερομηνία την 21/9).

Ευχαριστώ

Σταύρος Σταυρόπουλος

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ ΣΕ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος στην εκπομπή
της Εύης Κυριακοπούλου "Η ζωή είναι αλλού"

Την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου στις 9 μμ προβάλλεται σε επανάληψη από την τηλεόραση της ΕΤ1 η εκπομπή της Εύης Κυριακοπούλου, Η ζωή είναι αλλού, που μεταδόθηκε στις 3 Αυγούστου, με καλεσμένο τον Σταύρο Σταυρόπουλο.

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος μιλάει για τις λέξεις, τον έρωτα, τον χρόνο, και το καινούργιο του βιβλίο "Πιο νύχτα δεν γίνεται".

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

"Στο τζάμι το πακέτο έχει μεγαλώσει. Τα τσιγάρα έφτασαν το μέγεθος του υαλοκαθαριστήρα και τον ξεπέρασαν. Το φεγγάρι έσκυψε τη μύτη του, όπως σκύβει ο εκσκαφέας στα ερείπια, και χάθηκε πίσω από τα κομμένα σύννεφα. Το τετράδιο καλλιγραφίας του ουρανού ήταν γεμάτο. Σάπιο πορτοκαλί. Ο Θεός δεν θα είχε που να γράψει.
Για μια στιγμή νόμισα ότι όλα τα κεραμίδια των σπιτιών χύθηκαν πάνω μου και με έθαψαν. Δεν ήμουν εγώ. Το κορμί σου δίπλα μου σα να χόρευε.
Ήταν όπως το ήθελα: Σκισμένο, σε πυρκαγιά, με ανοιγμένες τρύπες παντού. Έτοιμο να στάξει.

Πάμε να γεννηθούμε αλλού, σου είπα. Ο χρόνος αυτός έχει πεθάνει".

ΝΥΚΤΑΧΤΙΔΑ

Πιο φωτεινά απ' όλα καίγονταν τα μαλλιά της βραδυνής αγαπημένης:
της έστειλα το φέρετρο από το πιό ελαφρύ ξύλο.
Το περιτριγυρίζουν κύματα ουρλιαχτά σαν το κρεββάτι των ονείρων μας στην Ρώμη;
φοράει λευκή περούκα σαν κι εμένα και μιλάει βραχνιασμένα:
μιλάει σαν κι εμένα τότε που εξασφάλιζα άδεια εισόδου σε καρδιές.
Ξέρει ένα γαλλικό τραγούδι για την αγάπη, το τραγουδούσα το φθινόπωρο,
όταν χασομερούσα ταξιδεύοντας στην χώρα του αργά και έστελνα γράμματα στις μέρες.

Είναι ωραία βάρκα το φέρετρο, σκαλισμένη από το σύδεντρο των αισθημάτων.
Και εγώ κατέβηκα το αιμάτινο ποτάμι μαζί του, τότε που ήμουν από το μάτι σου πιό
νέος.
Τώρα είσαι νέα σαν νεκρό πουλί στο χιόνι του Μάρτη,
τώρα έρχεται σε σένα και τραγουδάει το γαλλικό του τραγούδι.
Είσαστε ελαφρείς: κοιμόσαστε την άνοιξή μου ως το τέλος.
Εγώ είμαι πιό ελαφρύς:
τραγουδάω μπροστά σε ξένους.

Πάουλ Τσελάν
Μετάφραση: Παναγιώτης Γαλανόπουλος