Ετούτο τον τόπο
να τον ρίξετε στη θάλασσα
παρορμητικά,
χωρίς πολλή σκέψη,
όπως ένα παιδί θα πέταγε
ξαφνικά
το παιχνίδι του.
Έχει κι άλλο παρακάτω
δεν θα το αντέξετε
ούτε με το κεφάλι στην άμμο
ούτε με το καλώδιο στη μπανιέρα.
Κυριακή
και κορνάρουν οι αμετανόητοι
σε πλανόδιους γάμους,
σε κηδείες μπουρλέσκ
παρφουμαρισμένοι,
σοβαντισμένοι
μέχρι τ’ άντερα,
μισοί πρόσκοποι
οι άλλοι μισοί ναυτάκια.
Κλικ κλοκ
κουρδίζονται-ξεκουρδίζονται
στο χυλωμένο μυαλό μου
την ώρα που πέφτω να κοιμηθώ
αγκαλιά με τον σκορπιό
και το σκυλί που με δάγκωσε.
Λίλιαν Μπουράνη
Αγαπητέ Σταύρο, η φιλοξενία σου με τιμά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ!
Να σαι καλά, Λίλιαν. Το ποίημα σου είναι πολύ πυκνό.
ΑπάντησηΔιαγραφή