![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj87saSjpk0_wZQyzYuQRBLv1_waag0GUslenHhyubeDMvhMJPl4IcIC76Cfw_lcat8y1x7gFlImhIWxgwx_914dtZMwRDjHAfN6kMVCKfLf2tZNcEGpWLJGXdhD_tedtKFCOSMqFKlcRQ/s400/Ben+Webster+Paradiso+Amsterdam+02-1973.2603-20.jpg)
Το μόνο πράγμα
Που μπορώ να γράψω
Είναι ότι τίποτα δεν μπορώ να γράψω
Τόσο καλό
Όπως το σόλο του Ben Webster
Στο That’s all
Και ίσως θα ’πρεπε
Τίποτα να μη γράψω
Αν δεν ήθελα τόσο πολύ
Να γράψω
Για το πόσο καλό είναι
Το σόλο του Ben Webster
Στο That’s all
That’s all
Παναγιώτης Γαλανόπουλος
(από το βιβλίο Τραίνα στο σκοτάδι και άλλα φωτεινά ποιήματα που κυκλοφορεί εντός των ημερών από τις εκδόσεις Απόπειρα)
*Ben Webster : (1909-1973) Από τους μεγαλύτερους σαξο-
φωνίστες της τζαζ. Μία από τις ιδιαιτερότητές του ήταν
ότι έπαιζε με ή για να ακριβολογούμε έκανε να παίζει ένα
άθλιο σαξόφωνο, που οποιοσδήποτε άλλος θα είχε πετάξει
στα σκουπίδια (αν δεν ήξερε σε ποιον ανήκε). Το σαξόφωνο
αυτό εκτίθεται σήμερα σε περίοπτη θέση, στο μουσείο τού
Ινστιτούτου Τζαζ του Πανεπιστημίου Ρούτγκερς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου