ΑΣΥΜΜΕΤΡΙΑ

Κι έτσι

Έπαψα να πεθαίνω

Μπήκα μέσα στη νύχτα

Χωρίς στρατιώτες

Έδωσα μια κλωτσιά

Και κοιμήθηκα

Με την πιθανότερη οικογένεια του εαυτού μου

Και το κόκκινο βλέμμα του χρόνου

Να μελανιάζει στις άκρες

Όχι πως δεν φοβήθηκα

Χωρίς συμμετρία

Χωρίς την απαίτηση του φωτός

Να μεταβάλλομαι διαρκώς

Σε κάτι που συνεχίζει

Αλλά ήταν θέμα τιμής

Ασυγχώρητης

Να διαφυλάξω τον ύπνο

Από ένα ακόμα ξερίζωμα

Σ.Σ.

4/5/2012