Σταύρος Σταυρόπουλος
Σημειώσεις για το τέλος του ανθρώπινου μύθου
Εκδόσεις: Οξύ
Σελ.: 241
Το φως της νύχτας είναι το πιο δύσκολο, είναι η επινόηση ενός θαύματος που δεν υπάρχει, η ουτοπία της αθεράπευτης αισιοδοξίας μας. Ο Σταυρόπουλος περιδιαβαίνει τα νυχτερινά τοπία, όπως ένα πλοίο στο βάθος μιας νυχτερινής θάλασσας. Ανείπωτη μοναξιά, ένας κόσμος ντεκόρ, τόση ψευτιά πώς χώρεσε στα όνειρά μας; Αλλά και η αλήθεια πώς πέρασε σαν τρεχούμενο νεράκι μέσα από τα νιάτα μας στους δρόμους που αγαπήσαμε και ξοδέψαμε έρωτες, πολιτικές, ενθουσιασμούς, καυγάδες, γέλια, εικόνες μιας εποχής τόσο εκκωφαντικής, όπου κανείς δεν άκουσε κανέναν· ούτε καν τον εαυτό του.
Πρόκειται για μια σειρά κειμένων δημοσιευμένων στο ένθετο Βιβλιοθήκη της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» από τον Μάρτιο του 2009 ώς και τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους. Όλα τα κείμενα κινούνται στο μεταίχμιο εκείνο όπου το φως εναλλάσσεται με την εσωτερικότητα κι η νύχτα γίνεται ένας μεγάλος τόπος, μια πατρίδα απέραντη που χωράει όλη την ανθρωπότητα με τις αρετές και τις βρομιές της, δίχως εκείνα τα εκτυφλωτικά περιγράμματα της μέρας όπου χάνεται η μαγεία από το πολύ κι ανώφελο φως.
Μέσα στη νύχτα οι ζωές μας διευρύνονται, «εξελίσσονται σε ναυμαχίες ή ναυάγια» με την ανομολόγητη προσδοκία ενός ευτυχισμένου ξημερώματος, που αργεί, που δεν έρχεται, που μας ξεχνά. Έτσι που η νύχτα γίνεται τυραννία, μοναξιά, αδιέξοδο, βάσανο, ξοφλημένη ιδεολογία, αλλά και αφορμή για τρυφερότητα, για μικρά κομματάκια ανθρωπιάς διάσπαρτα στις σκιές των δρόμων, πάθος δίχως ανταπόκριση.
Έτσι κι αλλιώς η ανάγνωση αυτών των ιδιαίτερων και εκλεκτών κειμένων είναι ανοιχτή σε κάθε ανάγνωση.
Ξενοφών Μπρουντζάκης
εφημ."Το ποντίκι", 08-09-11ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου